تختی بعد از یک فطرت بد ظهور کرد، اکبر خراسانی، پهلوانی به‌نام ولی خسیس بود و دست دهنده نداشت و تختی در تقابل با او قرار گرفت، همین باعث شد که در میان مردم وجهه‌ای مردمی پیدا کند... اسطوره تختی زمانی به ثبت رسید که حقش را ‌خوردند و مظلوم واقع شد...تختی مایل نبود عضو جبهه ملی شود، اما دکتر محمد مصدق و بازرگان و طالقانی را بسیار دوست داشت و به احترام آن‌ها به آن سمت کشیده شد...از تختی خواستند شهردار شود نپذیرفت، از او خواستند پول بگیرد و برای تبلیغ تیغ ژیلت ریشش را بتراشد نپذیرفت.

پسر تختی معتقد بود پدرش را رفقایش با دور شدن از او کشتند...تختی وجهۀ سیاسی نداشت...اگر ورزشکار می‌ماند قطعا امروز فراموش شده بود.

تختی فدایی مصدق بود. بعد از فوت دکتر مصدق نیز امنیتی‌ها مانع نزدیکی تختی به احمدآباد ‌می‌شدند...من احتمال اینکه دستگاه با دارو یا هوا به زندگی تختی پایان داد را بیشتر می‌دانم. تختی صاحب وجهه‌ای شده بود که برای حاکمیت مزاحمت ایجاد می‌کرد. احتمال مرگ طبیعی بر اثر فشار زندگی را هم نمی‌دهم...او از نظر جسمی در شرایط مساعدی بود و با فشارهای روحی و روانی کارش به سکته و مرگ نمی‌کشید...در مرگ تختی نقش دستگاه‌های حکومتی را پررنگ‌تر از هر احتمال دیگری می‌دانم.

تختی یک هفته قبل از مرگ، رفته بود شمال و ‌گفته بود که من می‌خواهم خودم را بکشم...ما نمی‌توانستیم تصور کنیم که تختی در اوج افتخار علیرغم مسائل مالی چنین تصمیمی بگیرد...سرهنگ خسروانی به برادر تختی گفت در مصاحبه‌ای، علت خودکشی را مسائل خانوادگی عنوان کند...گفته شد وقتی فیلم تشییع جنازه تختی را به شاه نشان دادند، عصبانی شده بود...چند نفر به خاطر تختی خودکشی کردند. یک نفر در شمال آب باطری خورد. یک نفر زرنیخ خورد که کنار آرامگاه تختی دفن شده است.